"Ο χορευτής ως αθλητής". Αφιέρωμα από τους New York Times

Ο «Χορευτής ως Αθλητής», "The Dancer as Athlete", αποτέλεσε το αντικείμενο ενός ομώνυμου αφιερώματος από την εφημερίδα New York Times. Ο αρθρογράφος της εφημερίδας William C. Rhoden, παίρνει συνέντευξη από την Alicia Graf Mack του παγκοσμίου φήμης αμερικανικού χοροθεάτρου Alvin Ailey με θέμα τις ομοιότητες και τις διαφορές άσκησης και χορού.

Με τη βοήθεια της μεταφραστικής ομάδας fast-type, απομαγνητοφωνήσαμε και μεταφράσαμε το περιεχόμενο της συνέντευξης και την παρουσιάζουμε, μαζί με το βίντεο, στο ελληνικό κοινό.

"Ακούγεται πολύ κλισέ, αλλά για μένα ο χορός είναι ζωή. Και εκεί βρίσκω όχι μόνο το καλύτερο τμήμα του εαυτού μου, αλλά και την υψηλότερη πνευματική μου υπόσταση. Είναι η πίστη μου και θρησκεία μου. Και επομένως είναι κάτι από το οποίο δεν μπορώ να διαχωρίσω τον εαυτό μου.

Alicia Graf Mack

Εμείς συχνά αναφερόμαστε σε ένα άθλημα συγκρίνοντας το με το μπαλέτο. Ένας φυσικός χορός ανάμεσα σε ταλαντούχους αθλητές. Αλλά πόσο συχνά οι χορευτές βλέπουν τον εαυτό τους ως αθλητή;

Είμαι ο William C. Rhoden, τακτικός αρθρογράφος για τους New York Times. Και ρωτάω την Alicia Graf Mack του παγκοσμίου φήμης αμερικανικού χοροθεάτρου Alvin Ailey, να μας μιλήσει σχετικά με τον χορό, ως μια αθλητική προσπάθεια.

William C. Rhoden:

Συνέντευξη

William C. Rhoden: Είναι στα αλήθεια οι χορευτές ταυτόχρονα και αθλητές και εσύ θεωρείς τον εαυτό σου αθλητή;

Alicia Graf Mack: Αναμφίβολα. Απαιτείται να προπονούμαστε καθημερινά, να χτίσουμε μια συγκεκριμένη τυπολογία μυϊκής μνήμης και έτσι, υπό αυτή την έννοια, θεωρώ τον εαυτό μου αθλητή. Η διαφορά ανάμεσα σε έναν αθλητή και σε έναν χορευτή είναι ότι εμείς είμαστε επίσης και καλλιτέχνες.

William C. Rhoden: Ορισμένοι αθλητές θεωρούνε τους εαυτούς τους και καλλιτέχνες. Υπάρχουν ορισμένα καλλιτεχνικά στοιχεία σε αυτό που κάνει ένας αθλητής. Σωστά;

Alicia Graf Mack: Ναι, πιστεύω ότι υπάρχουν ορισμένοι αθλητές με μεγάλη χάρη όπως ο Michael Jordan για παράδειγμα, ο τρόπος που κινείται, αυτά που μπορεί να κάνει με το σώμα του. Αλλά η διαφορά είναι ότι ο τελικός στόχος του Michael Jordan δεν είναι να φαίνεται όμορφος, ή να είναι αισθητικά ευχάριστος. Ο τελικός στόχος είναι να κερδίσει το παιχνίδι. Για εμάς ο τελικός στόχος είναι να αγγίξουμε το κοινό. Και να κάνεις κάτι αισθητικά όμορφο ή απαιτητικό ή ακόμα και άσχημο ορισμένες φορές.

William C. Rhoden: Ο αθλητής ιδρώνει και λερώνεται. Εσείς δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό. Ο χορευτής δεν μπορεί να το κάνει… αυτό είναι σχεδόν αντιθετικό με το όλο εγχείρημα.

Alicia Graf Mack: Αυτό δεν είναι ακριβώς αλήθεια.

William C. Rhoden: (γέλιο)

Alicia Graf Mack: Μπορεί να μην το αντιλαμβάνεσαι από την δική σου οπτική γωνία.

William C. Rhoden: Σωστά.

Alicia Graf Mack: Εξαιτίας της λάμψης και άλλων τέτοιων πραγμάτων… αλλά εκεί είναι που ο χορευτής και ο αθλητής είναι το ίδιο. Συμπεριλαμβάνει αγκομαχητό και ιδρώτα, αλλά πρέπει κάπως να το κρύψουμε με τη στάση του σώματος μας, με τη χάρη, με το μακιγιάζ, ώστε να μην φαίνεται αυτό το μέρος προς τα έξω. Πλησιάζει την ψευδαίσθηση.

William C. Rhoden: Ο Alvin Ailey έμοιαζε με παίκτη Αμερικάνικου ποδοσφαίρου. Δεν μοιάζεις να είσαι ένας τυπικός χορευτής.

Alicia Graf Mack: Όχι, ο Alvin Ailey ήταν τετράγωνος και είχε όγκο και δύναμη. Και όταν τον αντίκριζες, έμοιαζε με αθλητή. Βασικά, αρχικά ήθελε να γίνει γυμναστής, και έτσι το πάνω μέρος του σώματος του ήταν πολύ δυνατό. Και αυτό που τον έκανε τόσο μοναδικό ήταν ότι αυτός ο μεγαλόσωμος άντρας μπορούσε να κινηθεί σαν νερό.

William C. Rhoden: Αυτό είναι που μου αρέσει στον Ailey, είναι ότι… βλέπεις… οι χορευτές που πραγματικά μοιάζουν με αθλητές.

Alicia Graf Mack: Είμαι σχεδόν 1.82 και όταν στέκομαι στις μύτες των δαχτύλων μου το ξεπερνάω, κάτι που δεν βλέπεις συχνά σε έναν τυπικό χορευτή. Μετά έχεις χορευτές που χορεύουν δίπλα σου και είναι 1,52 και λίγο πιο γεροδεμένοι αλλά μπορούν να επιτύχουν την ίδια ακριβώς λάμψη και μαγεία όπως και άλλοι σωματότυποι. Αυτό είναι που το καθιστά τόσο συναρπαστικό για να το παρακολουθήσεις, γιατί πάντα θέλεις να δεις τι μπορεί αυτό το σώμα να πραγματοποιήσει.

William C. Rhoden: Είπες ότι πιστεύεις ότι οι χορευτές βρίσκονται σε καλύτερη φόρμα από τους αθλητές… όταν λέω αθλητή εννοώ τον τύπο που βρίσκεται μέσα σε ένα γήπεδο, έναν παίκτη του ΝΒΑ.

Alicia Graf Mack: Βλέπεις κάποιους παίκτες πριν τον αγώνα… ξαπλώνουν και κάνουν εκτάσεις και έχουν και έναν προπονητή που προσπαθεί να τους τις κάνει. Σωστά; Αλλά αν τους ρωτήσεις να το αφήσουν ελεύθερο, τότε το πόδι τους απλά θα πέσει. Αλλά με τον χορευτή πρέπει να μάθεις πώς να κάνεις εκτάσεις και ακόμα και ακραίες εκτάσεις, αλλά την ίδια στιγμή θα πρέπει να μπορείς να το κρατήσεις εκεί, και δεν γνωρίζω κάποιον αθλητή που να το κατέχει αυτό.

William C. Rhoden: Ας ρίξω μια ματιά στην καριέρα σου. Δεδομένου ότι έχεις μια πετυχημένη καριέρα σίγουρα θα αντιμετώπισες προκλήσεις με τραυματισμούς. Σωστά;

Alicia Graf Mack: Ξεκίνησα ως επαγγελματίας χορευτής στα 17 μου και τώρα είμαι 32. Αυτή είναι η τρίτη μου επιστροφή στον κόσμο του χορού. Είχα ορισμένα προβλήματα με το γόνατο μου και τους χόνδρους αλλά κυρίως είχα ιστορικό αρθρίτιδας.

William C. Rhoden: Στην σκηνή όλοι έχουν διαφορετικές θέσεις. Έχουν διαφορετικές αρμοδιότητες.

Alicia Graf Mack: Οι παίκτες του μπάσκετ ξέρουν ότι πρέπει να τρέξουν, να κάνουν άλματα, να σουτάρουν και να παίξουν άμυνα. Υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που γνωρίζουν ότι πρέπει να κάνουν. Ένας χορευτής δεν έχει ιδέα. Ο χορογράφος μπορεί να του ζητήσει να κάνει κάτι που δεν έχει ξανακάνει ποτέ στο παρελθόν. Και πρέπει να τελειοποιήσεις τον τρόπο που θα το κάνεις αυτό, διανύεις μια συναισθηματική διαδρομή κατά την διάρκεια της παράστασης σου. Δεν είναι μόνο το σώμα, είναι πολλά παραπάνω. Και είμαι σίγουρη ότι και ένας αθλητής περνάει το ίδιο. Το παιχνίδι είναι ένα ταξίδι, δεν είναι απλά κάτι που κάνεις, αρχίζεις κάτι για να το τελειώσεις και πρέπει πραγματικά να το σπρώξεις στα άκρα και να πολεμήσεις γι’ αυτό."

The New York Times 2012 ©

The dancer as a performing athlete: Tribute by New York Times

"The Dancer as Athlete" was the subject of a New York Times feature of the same name. Newspaper Columnist William C. Rhoden Interviews Alicia Graf Mack of the World-Rowed American Dance Theater Company Alvin Ailey on the Similarities and Differentes Between Exercise and Dance. With the Help of the Fast-Type Translation Team, We Transcribed and Translated the Content of the Interview and Present It, Along with the Video, to the Greek Audience. "It Sounds Very Cliché, But for Me Dance is Life. And There I Find Not Only the Best Part of Myself, But also My Highest Spiritual Being. It is my faith and my Religion. from. Alicia Count Mack

Interview

William C. Rhoden: Are the dancers really at the same time athletes and you consider yourself athlete?

Alicia Graf Mack: Undoubtedly. We need to train daily, build a specific typology of muscle memory, and so, in this sense, I consider myself athlete. The difference between an athlete and a dancer is that we are also artists.

William C. Rhoden: Some athletes consider themselves artists. There are some artistic elements in what an athlete does. Correctly;

Alicia Graf Mack: Yes, I think there are some athletes with great grace such as Michael Jordan, for example, the way he moves, what he can do with his body. But the difference is that Michael Jordan's ultimate goal is not to look beautiful, or to be aesthetically pleasing. The ultimate goal is to win the game. For us the ultimate goal is to touch the public. And to do something aesthetically beautiful or demanding or even ugly sometimes.

William C. Rhoden: The athlete sweats and gets soiled. You can't do that. The dancer can't do it ... This is almost opposed to the whole project. Alicia Graf Mack: This is not exactly true.

William C. Rhoden: (Laughter) Alicia Graf Mack: You may not realize it from your own point of view.

William C. Rhoden: Right. Alicia Graf Mack: Because of the shine of other such things ... but that's where the dancer and the athlete are the same. It includes hook and sweat, but we must somehow hide it with our posture, with grace, with makeup, so that this place does not appear outward. Approaches the illusion.

William C. Rhoden: Alvin Ailey looked like American football player. You don't seem to be a typical dancer.

Alicia Graf Mack: No, Alvin Ailey was square and had volume and power. And when you reached him, he looked like an athlete. Basically, he initially wanted to become a trainer, so the upper part of his body was very strong. And what made him so unique was that this big man could move like water.

William C. Rhoden: That's what I like about Ailey, it's that ... you see ... the dancers who really look like athletes.

Alicia Graf Mack: I am almost 1.82 and when I stand on my finger noses I surpass it, which you do not often see in a typical dancer. Then you have dancers dancing next to you and are 1.52 and a little bit more older but can achieve exactly the same glow and magic as other body types. This is what makes it so exciting to watch it, because you always want to see what this body can do.

William C. Rhoden: You said that you think the dancers are in better shape than athletes ... When I say athlete I mean the guy inside a stadium, an NBA player. Alicia Graf Mack: You see some players before the match ... lie down and do land and have a coach trying to make them. Correctly; But if you ask them to release it, then their foot will just fall. But with the dancer you have to learn how to do areas and even extreme areas, but at the same time you have to be able to keep it there, and I don't know an athlete who holds it.

William C. Rhoden: Let's take a look at your career. Since you have a successful career you will definitely face challenges with injuries. Correctly;

Alicia Graf Mack: I started as a professional dancer on my 17s and now I'm 32. This is my third return to the dance world. I had some problems with my knee and cartilage but mostly I had a history of arthritis.

William C. Rhoden: On stage everyone has different positions. Have different responsibilities. Alicia Graf Mack: Basketball players know they have to run, jump, shoot and play defense. There are specific things that they know they have to do. A dancer has no idea. The choreographer may ask him to do something he has never done before. And you have to refine the way you do this, you are going on an emotional path during your performance. It's not just the body, it's a lot more. And I'm sure an athlete is going through the same. The game is a journey, it's not just something you do, you start something to finish it and you really have to push it to the extremes and fight for it. "